Εκτιμούμε ιδιαίτερα τον Χριστόφορο Ζαραλίκο και την ιστορία του στο χώρο
της ελληνικής σάτιρας.Και να μην τον εκτιμούσαμε όμως, θα τον
υπερασπιζόμασταν στο αναφαίρετο δικαίωμά του να σατιρίσει όποιον θέλει
και με τον τρόπο που θέλει.
Η Ελλάδα των τελευταίων 45 χρόνων χρησιμοποιεί ως όπλο της Δημοκρατίας
της τη σάτιρα.Οι δημοφιλέστεροι σατιρικοί καλλιτέχνες -από τον Κλυνν ως
τον Πανούση, από τον Λαζόπουλο ως τον Ζουγανέλη και τον Μητσικώστα-
συμπορεύτηκαν ιστορικά με την ελεύθερη τηλεόραση και τη ραδιοφωνία,
παίζοντας τον ρόλο του «τρελού» του χωριού, της φωνής της λαϊκής αγοράς.
Αυτό το πράγμα δεν πρέπει να σταματήσει για κανένα λόγο. Δεν υπάρχει
καμιά δικαιολογία για λογοκρισία ή για σταμάτημα του καλλιτέχνη την ιερή
ώρα που λειτουργεί. Δουλειά του είναι να θίγει τα πολιτικά πρόσωπα και
τα πρόσωπα του εκάστοτε συστήματος, μηντιακού, καλλιτεχνικού,
οικονομικού.
Η δε δημοσιογραφία οφείλει να υπερασπίζεται πρώτη το δικαίωμα αυτό. Αν
διαφωνεί και θέλει να διατυπώσει την αντίθετη άποψη εχει και το βήμα και
τον τρόπο να το κάνει. Ποτέ όμως λογοκρίνοντας ή τραμπουκίζοντας έναν
καλλιτέχνη.
Συμπαραστεκόμαστε ολόψυχα λοιπόν στον Ζαραλίκο και στο κοινό που έγινε
ασπίδα προστασίας για αυτόν και την παράσταση του και ευχόμαστε το
πρωτοφανές περιστατικό της διακοπής της (που μας θυμίζει άλλες,
σκοτεινές εποχές) να ήταν μεμονωμένο και να μην έχει καμιά απολύτως
συνέχεια στο χώρο του πολιτισμού.
ΑΣΜΑ-ΜΕΤΡΟΝ-ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΩΝ